In Mexico, en zeker rondom Durango waar ik nu verkeer, heb je een kledingstijl die in Nederland niet voorkomt: de cowboy. Net zo geaccepteerd als bijvoorbeeld de skaters en de sporttypes. Niet alleen onder jongeren. Ook ouderen kunnen gerust als cowboy rondlopen. Dat zijn echte mannen, mannen waarvoor het woord macho bedoeld lijkt.

Een cowboy ziet er als volgt uit: mooi versierde, leren laarzen met punten, gemaakt van krokodil, leguaan of struisvogel, een spijkerbroek, een riem met indrukwekkende gesp, een katoenen overhemd (voor de echte cowboys die ook nog op de boerderij werken) of een opvallende glimmende blouse, al dan niet open (voor de showcowboys of voor op zondag), en een witte hoed met gleuf. Het grappige is dat een cowboy in Mexico ook zonder problemen sandalen kan dragen. Sandalen zijn niet onstoer.

De laarzen worden geregeld gepoetst door een schoenenpoetser. Op het centrale plein van het plaatselijke stadje, in de groene schoenpoetsstoel. Ik heb eens een tijdje naast zo'n schoenenpoetser gezeten. Prachtig om te zien hoe hij op zijn eigen stoel zit en de schoenen van voorbijgangers observeert. Af en toe iemand aanspreekt, zo van "zeg wordt het niet eens tijd..." Heeft hij eenmaal een klant dan volgt er een heel scala aan activiteiten. Een cowboylaars doorloopt niet minder dan drie poetsgangen met verschillende poetsmiddelen. En dit alles vliegensvlug. Toch spijtig dat ik geen poetsbare schoenen heb.