Nog even en dan ben ik Honduras uit. Het land heeft mij niet echt kunnen bekoren. Het meest gedenkwaardig en vermakelijk waren nog de eerste kilometers door de blubber. Verder waren er vooral veel drukke wegen, gevaarlijk verkeer, voorbijrazende auto's, kille afdalingen. Er is weinig bijzonders, geen spektakel. Een land zoals Duitsland, waar je doorheen moet op weg naar je echte bestemming. Maar goed, ik heb geloof ik ook niet bepaald het meest interessante deel van Honduras gezien.

De weg vanaf Puerto Cortés is tot nu toe druk. Gelukkig is er vrijwel continu een vluchtstrook. Die echter geregeld van beroerde kwaliteit is. Diepe gaten, glas, steentjes. Nadeel is dat de auto's ervan uitgaan dat jij als fietser op de vluchtstrook gaat rijden. En het verkeer is het gevaarlijkste wat ik tot nu toe ben tegengekomen. Geen topes. Keihard rijden. Maar boven de dertig kilometer per uur ga ik echt niet meer op de vluchtstrook. En boven de zestig, bergaf, fiets ik mooi midden op de rijbaan. Ze bekijken het maar.

Ik zit hier op een bankje aan Lago Yojoa. IK hoor vogels overal om me heen. Voor me honderden meters rietland. Daarachter het meer, glad als een spiegel. Er drijven plukjes vogels, verspreid staan wat witte reigers. Een prachtig gekleurde kolibri blijft even hangen bij een bloem. Een geel vinkje vliegt hoog op en komt dan in glijvlucht weer naar beneden. Vlak voor m'n neus langs komt een vlinder voorbijscheuren. Wat kleine bootjes met eenzame vissers schuiven traag over de spiegel. Het is bewolkt, heerlijk koel na de smorende hitte van de dag ervoor. Af en toe beweegt er eens een takje door een plaatselijk zuchtje wind. Ik zou vandaag verder gaan. Het is al laat. Zal ik gaan? Zal ik blijven?

Corinto, 5 december 2003

Zonet ben ik Honduras binnen gereden. De prachtig geasfalteerde weg hield precies op de grens op, en maakte plaats voor blubber. Aan verharde wegen doen ze in dit deel van Honduras niet, en het heeft naar verluid net zes dagen en nachten achtereen geregend. Er zijn mij nog zestien van dergelijke kilometers beloofd. Maar goed, dat is voor morgen.