An excellent place to relax, slow down, and do close to nothing for days in a row. The web site says it all: Rancho Burica.

20 januari 2004

Het zwaarst zijn de dagen die tegenvallen. De route is langer dan gedacht, de weg steiler dan gedacht. Vandaag is het vele malen bergachtiger dan ik in gedachten had. Ik heb een vergissing gemaakt. Ik had gedacht rustig langs de kust te kunnen fietsen, om m'n dooie gemak naar Puerto Jiménez. Op de kaart is het allemaal groengekleurd, laagland dus.

Zonet heb ik al mijn kleren uitgedaan en ben languit in de rivier gaan liggen. Het water was even koud, daarna aangenaam. Precies goed. Precies goed om uren in te blijven liggen. Ik moest me stevig schrap zetten om niet weggespoeld te worden door het weldadig masserende water. De rivier stroomt snel hier.

15 januari 2004

De Carreterra Interamericana, oftewel de Panamerican Highway, loopt van Alaska in het hoge noorden naar Vuurland in het zuiden van Chili. Gedurende mijn reis heb ik af en toe delen ervan gevolgd. In Costa Rica loopt de Interamericana dwars door het hooggebergte en bereikt hier zijn hoogste punt, op 3335 meter. De ernaast gelegen Cerro de la Muerte, oftewel Piek des Doods, is met 3451 meter nog net iets hoger. Deze weg wil ik nemen.

Wow! Shocking things happening lately around me and my little band. We were visiting "Las Pumas", an animal rescue center in northern Costa Rica, where they take care for wildlife in danger. Miss Mumu and I were looking at an orphaned spider monkey in a cage, when the little cow suddenly whispered in my ear. She said "Hey Gaele, let's take him with us!" Naturally I hesitated. A monkey on my bike? She insisted "Let's do it!"