Opstaan als de zon op m'n gezicht schijnt, of als de vogeltjes beginnen te kwetteren, dat betekent tussen 6 en 7 uur.

Aankleden, inpakken, een paar bananen naar binnen werken en op pad. Vroeg is om 7 uur, laat is om 9 uur (of 10 uur bij een uitgebreid ontbijt en/of als ik lui ben).

Een pauze neem ik bijvoorbeeld iedere 20 kilometer, of elk anderhalf uur. Aan het eind van de dag wat vaker. Pauze betekent een plekje met schaduw zien te vinden, wat niet altijd eenvoudig is.

"En nu ben ik het even helemaal zat, ja! Helemaal totaal compleet zat!" Ja, ik weet het, ik moest zo nodig met een ligfiets op reis, en nee, die zie je niet zoveel in Mexico, en ja, de eerste keer was het best leuk dat ze naar me zwaaiden, en ook de tiende keer, en zelfs de honderste keer nog wel, maar nu er voor de honderdduizendste keer naar me wordt getoeterd, gezwaaid, gefloten, om me wordt gelachen, en er weer iemand half uit z'n auto gaat hangen en naar me roept denk ik ja jongens gaan jullie maar lekker naar huis hoor, hè, ga maar lekker vertellen 'ik heb een rare fiets gezien, en de man erop zwaaide naar me', rot toch een eind op zeg, een dikke vinger kun je krijgen, ik ben geen fucking circusattractie!"

Op reis ontmoet je interessante mensen...

... maar waar ik nu toch tussen beland was. Voor mijn ogen ontrolde zich een soap-opera, en voor mij dreigde een gastrol.

Daar sta je dan. Genoeg water, genoeg eten, mentaal helemaal voorbereid op een tocht van 140 kilometer door "the grim Vizcaino desert", zoals mijn reisgids het omschrijft. Je stapt 's ochtends vroeg de deur uit, en wat blijkt: het is bewolkt. De dag ervoor was het stralend weer, de dag erna zal het weer stralend weer worden, maar net deze dag is het bewolkt.

Het had me juist wel wat geleken, om aan het eind van de dag te kunnen zeggen "zo, dat hebben we mooi weer even neergezet", maar misschien moet ik maar gewoon van geluk spreken. Want ondanks dat mijn thermometer op een gegeven moment alsnog 45 graden celsius aangaf (in de zon, het was half bewolkt), was het tijdens het fietsen met wat rijwind en een zacht briesje schuin van achteren Goed Te Doen (tm).

4 april 2003

Right now I´m staying in Bahia de Los Angeles, at a place called Camp Gecko. Looks like even the most remote places have a website.

First I camped with my tent under one of the palapas. Nice shade, but the palapa also turned out to be a windtunnel, so after one day my whole tent was full of sand. So I moved to a cabana. Very comfortable.

Om vier uur ´s middags word ik van de weg geblazen. In een fractie overzie ik de situatie. De berm is vlak en vrij, dus ik besluit geen laatste krampachtige poging te doen om op de been te blijven, laat me van de weg drijven en langzaam opzij vallen. Een schrammetje op m´n kuit, meer niet. Maar dit betekent wel dat van doorgaan geen sprake meer is. Na 52 kilometer, op een dag met nu eens de wind volop op m´n snuit (zwaar), dan weer van opzij (nog zwaarder want gevaarlijker), draai ik nu om en ga terug naar het eethuisje dat ik zojuist heb gezien. Het is genoeg geweest.

27 maart 2003

Donderdag. Het is acht uur ´s avonds, en op het schijnsel van de olielamp naast me na pikkedonker. Ik zit op een oude stoel achter een eethuisje annex boerderijtje annex truckstop midden in het nergens. Boven mij een prachtige maanloze sterrenhemel. Voor mij kijken twee paar hondenogen me aan. Een paar is van een klein scharminkelig hondje, het ander van een jong zwart herdershondmodel, dat zojuist heeft geprobeerd mijn zakje met tentharingen te gappen, de boef.

24 maart 2003

Yesterday I took a walk along the coast. I spent over an hour looking at the pelicans. There´s this rock just in front of the hostel. Pelicans, seagulls, seals. Just sitting there. It looks very "gezellig". A hundred meters away is another rock. Also full with birds, also "gezellig". Every now and then a pelican seems to think "oh well, let´s check out the other rock." And it spreads its mighty wings, takes off, makes a wide turn, and lands on the other rock. The rocks seem to have only one or two "aanvliegroutes", depending on the wind. Just like an airport.

A short update, just with some links (let others do the work ;-).

Last week I took a Spanish course at Baja California Language College.

After that I spend the weekend at Coyote Cal's beachside hostel.

Last night I stayed at Mama Espinoza's in El Rosario.

De weg naar Ensenada is afgebogen van de kust het binnenland in. Ik heb net een zware beklimming achter de rug en ben op een hoogvlakte aanbeland. Het is al bijna donker, de regen komt met bakken uit de lucht vallen, Ensenada redt ik al lang niet meer vandaag, en ik ben op zoek naar een plekje om mijn tent neer te zetten.