Wat vind ik van Nederland? Ik heb er te lang gewoond om er een onbevangen oordeel over te hebben. Na een afwezigheid van een jaar toch wat indrukken.

Wat vind ik van Cuba? Ik ben er te kort geweest om er een gefundeerd oordeel over te hebben. Na een verblijf van twee weken toch wat indrukken.

Je kunt de auto nemen, een berg oprijden en op de top van het uitzicht genieten. Je kunt ook de fiets pakken, het hele stuk omhoogzwoegen en boven aangekomen het uitzicht bewonderen. In het tweede geval is de ervaring van het uitzicht anders. Intenser.

Hét uitzicht bestaat niet. Een uitzicht wordt ervaren door de ogen van een kijker, is subjectief. Zo beschouwd zijn er op een bergtop ontelbare uitzichten.

Ik loop over straat. In mijn broekzak brandt een spiksplinternieuwe, zojuist aangeschafte Leatherman. Hier loopt Gaele Strootman, bezitter van een Leatherman. Voor vrouwen zal het waarschijnlijk moeilijk te begrijpen zijn, maar het hebben van een Leatherman is Ontzettend Stoer.

een verse bruine boterham met jonge Goudse kaas. onbezorgd rechtop door een deuropening lopen. autorijden. met een vriend op een Amsterdams terrasje, gewoon een beetje ouwehoeren. een filmpje pakken. het Vondelpark. de lente. een koelkast. fietsen door de uiterwaarden. gewoon even bij iemand op bezoek gaan. een concert in Paradiso. 's avonds inline skaten. na het sporten met z'n allen nog wat gaan drinken. zondagochtend opstaan en muziek opzetten. gewoon door Amsterdam lopen. koffie.

20 januari 2004

Het zwaarst zijn de dagen die tegenvallen. De route is langer dan gedacht, de weg steiler dan gedacht. Vandaag is het vele malen bergachtiger dan ik in gedachten had. Ik heb een vergissing gemaakt. Ik had gedacht rustig langs de kust te kunnen fietsen, om m'n dooie gemak naar Puerto Jiménez. Op de kaart is het allemaal groengekleurd, laagland dus.

Zonet heb ik al mijn kleren uitgedaan en ben languit in de rivier gaan liggen. Het water was even koud, daarna aangenaam. Precies goed. Precies goed om uren in te blijven liggen. Ik moest me stevig schrap zetten om niet weggespoeld te worden door het weldadig masserende water. De rivier stroomt snel hier.

15 januari 2004

De Carreterra Interamericana, oftewel de Panamerican Highway, loopt van Alaska in het hoge noorden naar Vuurland in het zuiden van Chili. Gedurende mijn reis heb ik af en toe delen ervan gevolgd. In Costa Rica loopt de Interamericana dwars door het hooggebergte en bereikt hier zijn hoogste punt, op 3335 meter. De ernaast gelegen Cerro de la Muerte, oftewel Piek des Doods, is met 3451 meter nog net iets hoger. Deze weg wil ik nemen.

Nog even en dan ben ik Honduras uit. Het land heeft mij niet echt kunnen bekoren. Het meest gedenkwaardig en vermakelijk waren nog de eerste kilometers door de blubber. Verder waren er vooral veel drukke wegen, gevaarlijk verkeer, voorbijrazende auto's, kille afdalingen. Er is weinig bijzonders, geen spektakel. Een land zoals Duitsland, waar je doorheen moet op weg naar je echte bestemming. Maar goed, ik heb geloof ik ook niet bepaald het meest interessante deel van Honduras gezien.

De weg vanaf Puerto Cortés is tot nu toe druk. Gelukkig is er vrijwel continu een vluchtstrook. Die echter geregeld van beroerde kwaliteit is. Diepe gaten, glas, steentjes. Nadeel is dat de auto's ervan uitgaan dat jij als fietser op de vluchtstrook gaat rijden. En het verkeer is het gevaarlijkste wat ik tot nu toe ben tegengekomen. Geen topes. Keihard rijden. Maar boven de dertig kilometer per uur ga ik echt niet meer op de vluchtstrook. En boven de zestig, bergaf, fiets ik mooi midden op de rijbaan. Ze bekijken het maar.