Er lopen drie honden voorbij. Zomaar in het nergens. Ze volgen de weg, lopen over het asfalt. Ik zie ze beneden langskomen, de weg krult omhoog. Dan lopen ze voor me langs. Een van de honden loopt midden op straat. Er komen auto´s aan. Twee honden blijven aan de kant, de derde weet niet welke kant ze op wil. Ze wordt geraakt. De auto rijdt door. De hond maakt rare cirkelbewegingen. Is haar oriëntatie kwijt. Eén poot is duidelijk gebroken. Dan blijft ze naast het asfalt liggen, haar kop omhoog, zich verbaasd afvragend hoe ze eraan toe is.

1. Again and again I happen to meet the same road workers along several hundred kilometers of highway 1. They are filling the potholes in the road. We seem to have more or less the same tempo. One day I see them all having a siesta under some trees. How Mexican. We greet each other. That afternoon I see them again, and I decide to take a break and have a chat. I get some fresh drinking water from the cooler. I compliment them with their work (the road is in excellent condition).

13 mei 2003

Today was my hottest day so far: 39°C, and that's in the shade. If you happen to have a flat tire in the desert - like me today - you'd better find some. In the sun the temperature seems to have no limits. 50°C are easily reached. At such a temperature water slowly starts to think about boiling. At such a temperature grease starts to drip out of the bearings. At such a temperature things like glue start to melt. So further down the road I lost my derailleur switch protection thingy (the length of its name is inversely proportional to its importance so never mind).

10 mei 2003

Today I escaped from the USA. Officially it was called San José del Cabo, situated at the southern tip of Baja, but still it was the USA.

Kennen jullie de Hulk nog? Iedere aflevering slaagde de Hulk erin met zijn enorme spiermassa's uit zijn kleren te scheuren. Alle kleren? Nee, het stuk tussen navel en dijbenen bleef steeds wonderwel buiten schot. Laten we hopen dat ook mij dat bespaard blijft. Niet dat ik inmiddels Hulk-proporties heb aangenomen. Maar mijn dijbeenspieren beginnen toch een interessante ontwikkeling te vertonen, en ik ben blij dat mijn fietsbroek van elastisch materiaal is gemaakt.

Opstaan als de zon op m'n gezicht schijnt, of als de vogeltjes beginnen te kwetteren, dat betekent tussen 6 en 7 uur.

Aankleden, inpakken, een paar bananen naar binnen werken en op pad. Vroeg is om 7 uur, laat is om 9 uur (of 10 uur bij een uitgebreid ontbijt en/of als ik lui ben).

Een pauze neem ik bijvoorbeeld iedere 20 kilometer, of elk anderhalf uur. Aan het eind van de dag wat vaker. Pauze betekent een plekje met schaduw zien te vinden, wat niet altijd eenvoudig is.

The route I've followed so far, and planned in the near future.

"En nu ben ik het even helemaal zat, ja! Helemaal totaal compleet zat!" Ja, ik weet het, ik moest zo nodig met een ligfiets op reis, en nee, die zie je niet zoveel in Mexico, en ja, de eerste keer was het best leuk dat ze naar me zwaaiden, en ook de tiende keer, en zelfs de honderste keer nog wel, maar nu er voor de honderdduizendste keer naar me wordt getoeterd, gezwaaid, gefloten, om me wordt gelachen, en er weer iemand half uit z'n auto gaat hangen en naar me roept denk ik ja jongens gaan jullie maar lekker naar huis hoor, hè, ga maar lekker vertellen 'ik heb een rare fiets gezien, en de man erop zwaaide naar me', rot toch een eind op zeg, een dikke vinger kun je krijgen, ik ben geen fucking circusattractie!"

Op reis ontmoet je interessante mensen...

... maar waar ik nu toch tussen beland was. Voor mijn ogen ontrolde zich een soap-opera, en voor mij dreigde een gastrol.

Somewhere along the way in Northern Baja I stopped at a hippie-esque cafe for a coffee break. In the bathroom they had the following poem. Just ignore the hippie stuff, I liked the text. What do you think?